Cappuccino in pyjama
Vannacht had ik toch zo’n gekke droom. Ik liep door een drukke winkelstraat op blote voeten, tussen allemaal winkelende mensen, in mijn pyjama. En ik heb helemaal geen pyjama! Raar... De droom ging als volgt. Terwijl ik langs een winkel loop ruik ik ineens een heerlijke koffiegeur. Zelfs in een droom kan ik een lekkere kop koffie niet weerstaan en dus ga ik het pand binnen. Ik word gelijk vriendelijk begroet door een vrouw achter de bar, 'Hè Babette! Leuk je weer te zien! Cappuccino?'. Uh, ja graag! Blijkbaar ben ik hier vaker geweest. Ik neem plaats op de barkruk en binnen no time staat er een romige cappuccino voor mijn neus...
Langzaam roerend door mijn kopje kijk ik om mij heen. Verspreid over de tafels zitten een paar mannen en vrouwen in alle rust achter een laptop te werken. Nippend van hete thee of koffie terwijl hun vingers over de toetsenborden vliegen. Naast de bar staat een file van kinderwagens. Achter de bar is een Mama Café aan de gang. Nieuwbakken moeders en een enkele vader zijn druk in gesprek waar deze week de luiers in de aanbieding zijn, wanneer het moment van doorslapen zich eindelijk zal aandienen en wat nou precies de definitie is van een huilbaby.
Ik neem een slokje van mijn koffie terwijl op de barkruk naast mij een dame plaats neemt. 'Stiene, hoe ging het hardlopen afgelopen zaterdag?' vraagt ze aan de vrouw achter de bar. Stiene doet uitgebreid verslag van afstand, tijd en spierpijn. De dame naast me vertelt dat ze graag hardloopshirts wil laten bedrukken voor haar hardloopclubje, maar geen idee heeft waar ze goeie shirts kan vinden. 'Dan moet je Mario hebben!' roept Stiene uit. Mario schijnt een goedlopende webwinkel te hebben met sportartikelen en woont een paar straten verderop. Hij komt vaak een Caffe Latte halen bij Stiene. Ze geeft zijn website door maar belooft ook donderdagochtend zijn telefoonnummer te vragen want dan komt hij altijd langs. De dame naast me is helemaal blij, drinkt haar glas leeg en belooft donderdagochtend zelf even langs te komen om Mario gelijk naar de shirts te vragen.
Mijn kopje begint al aardig leeg te raken. In de hoek staat een grote boekenkast. Een jonge man zit ernaast. Helemaal verdiept in één of andere thriller. De vrouw voor de boekenkast haalt een stuk gelezen boek en DVD uit haar tas om in de kast te zetten. Vanachter de toog roept Stiene haar toe 'Je moet even op de bovenste plank kijken. Dat paarse boek. Dat is echt iets voor jou!'. De vrouw grist het paarse boek van de plank en stopt het met een tevreden gezicht in haar tas.
Een plek om samen te komen, te delen, koffie te drinken, te leren en te werken...
Terwijl ik het schuim uit mijn kopje schraap vraag ik aan Stiene waarom die grote tafel achter me helemaal leeg is terwijl de andere tafeltjes vol zitten? Ze vertelt dat straks een groep scholieren daar aanschuift om huiswerk te maken. 'Goed dat je het vraagt', zegt ze tegen me en loopt gelijk naar twee heren toe die verdiept zijn in hun laptop. 'Als jullie alvast aan de grote tafel gaan zitten dan schenk ik een nieuwe kop koffie in. 'Dat zijn Bill en Maarten' vertelt ze me. 'Twee freelancers die iedere vrijdagmiddag hier komen werken en tegelijkertijd scholieren helpen met hun huiswerk. Werkt als een trein! Scholieren zijn blij dat ze op tijd hun huiswerk af hebben en Bill en Maarten krijgen uitleg over Snapchat.'
Ik geef m’n lege kopje aan Stiene en terwijl ik richting de uitgang loop bedank ik haar voor de heerlijke cappuccino. Als ik buiten sta bedenk ik me wat een super leuke tent dit is. Hier moet ik vaker naar toe gaan! Maar hoe heet het eigenlijk? Ik draai me om naar de gevel en een big smile verschijnt als vanzelf op mijn gezicht.
In grote letters lees ik... ‘Bibliotheek’
Babette Egges
begges@probiblio.nl
Thnx Tamar.
Geplaatst door Babette Egges op 2016-11-11 10:13:30